Elə dünən, bir dostuma hər zaman mübarizədə qalib gəldiyi vergi işçiləri tərəfindən daha bir başqa ziyarət oldu. Bu yeni auditor ona dedi ki, o, bir şey tapılana qədər qalacaq.
Başqaları da təbii ki, buna oxşar təcrübə yaşayıblar. Bu cür hadisələr bizi qəzəbləndirir. Biz bu vergi işçilərinə nəinki peşəkar oğru, daha artığını demək istəyirik. Biz haqlıyıqmı?
Belə ki, müəyyən dərəcədə. Həqiqətən də vergi qoyma getdikcə qanuniləşdirilmiş oğurluq formasına, vergi müfəttişi isə fırıldaqçıya çevrilir. Lakin o, kimə işləyir? Bunu da etməyə onu kim məcbur edir?
Mülki hökumətdən xüsusi xidmətlər və ya subsidiyalar, yardımlar və qrantlar istəyəndə mülki orqanlardan bütün bu şeylər üçün gedib qonşularımızdan pul toplamalarını və bunu zorla toplamalarını xahiş edir və əmr edirik. Əgər biz sayca başqalarından çoxuqsa, qənimətin böyük hissəsini biz alırıq; əgər sayca biz azıqsa, onda bizi soyur və talayırlar.
Vergi məmurunun bunu bizə görə etməsi faktı günahımızı dəyişdirmir: biz oğruların başçısıyıq.
Beləliklə, Müqəddəs Kitab açıqca deyir: “Oğurluq etmə” (Çıxış 20:15). Əgər biz oğurlayır və ya məsələn, vergi müfəttişi kimi birinə bizim üçün oğurlamağı əmr ediriksə, bu, günah deməkdir. Əgər biz oğurluğu bizim üçün bir fəzilət halına gətirsək, o zaman bu, başqaları tərəfindən də bir fəzilət hesab ediləcək; əgər oğurluq bizim xeyrimizədirsə, başqaları tezliklə bunu ümumi rifah üçün faydalı hesab edəcək və tezliklə vətəndaşlıq və səsvermə oğurluq etmək üçün lisenziyaya çevriləcəkdir. Onda bizim cəmiyyətimiz qanunsuzluq cəngəlliyinə çevrilir, çünki onun mömin təməlləri məhv olur. Gec və ya tez bütün günahlar mühakimə olunacaq.
Allahın məsləhəti əvvəlki kimi qüvvədədir: “Oğurluq edən artıq oğurluq etməsin, əksinə, zəhmət çəkib öz əlləri ilə yaxşı əməl etsin ki, ehtiyacı olanlarla bölüşdürməyə bir şeyi olsun” (Ef. 4:28).
“Vaxtında vərilən məsləhət” 3-cü cild, № 45, Chalcedon/ Ross House Books, 2015.
R. C. Raşduni (R. J. Rushdoony) (1916-2001), aparıcı ilahiyyatçı, kilsə/dövlət mütəxəssisi və Müqəddəs Kitab qanunlarının cəmiyyətə tətbiqi ilə bağlı çoxsaylı əsərlərin müəllifi olmuşdur. 1965-ci ildə “Chalcedon” fondunun əsasını qoymuşdur. Onun Müqəddəs Kitab Qanununun Əsasları (1973), Müqəddəs Qanunun etibarlılığını Allahın hamı üçün itaət standartı kimi qəbul edən müasir teonomiya hərəkatına başladı. O, müasir məsihçi məktəbini və 20-ci əsrin ortalarından sonlarınadək evdə təhsil hərəkatlarını təşviq edən hesab edilir.