Padşah Aqrippanın qarşısında dinləmənin hansısa anında həvari Paul sual verir: “Niyə Allahın ölüləri diriltməsi aranızda inanılmaz bir şey sayılır?” (Həvarilərin İşləri 26:8). Padşah bu suala cavab vermədi.
O dövrdə adamlar İsa Məsihin dirilməsinə şübhə etməyə cəsarət etmirdilər. Şahidlər həddindən çox idi: şahidlərin sayı bir dəfə “beş yüzdən çox” olmuşdu (1 Kor. 15:6). Daha sonra, həvarilərin dövründə, şahidlərin çoxu öləndən sonra şübhəli açıqlamalar verildi, çünki şahidlər artıq ölmüşdülər.
Nə üçün bu ideya sizə belə inanılmaz gəlir? – deyə Paul soruşdu. İnsanlar təbii aləmdə hər cür möcüzələrə inanırlar; nə üçün hər şeyi yaradan Allah böyük möcüzələr yarada bilməsin?
Ancaq Roma cəmiyyətində dirilmə ilə əlaqədar problem var idi. Roma hesab edirdi ki, bütün qüvvələrin zirvəsi Roma imperiyasıdır; senat hansı insanların tanrı ola biləcəyini, beləliklə də, hətta tanrılarında Roma tərəfindən yaradıldığını bəyan etmişdi. Roma üçün bu dünyaya məxsus olmayan, hər şeyi idarə edən bir qüvvəyə inanmaq təhqiramiz idi. Onların çarmıxa çəkilməklə cəzalandırdığı kiminsə ölülərdən dirilməsi Onun Roma imperiyasından daha böyük gücə malik olması demək idi. Onlar buna inanmaqdan imtina etdilər və tezliklə bunu xurafat adlandırdılar.
Roma artıq yoxdur, amma sual qalır. Dirilmiş Məsih, bütün yaradılışın Padşahı kimi bütün insanların və xalqların üzərində onların Rəbbi kimi dayanır. Onların bütün gücləri Onun hökmranlığı və rəhbərliyi qarşısında fanidir. Sonra Paulun xülasə etdiyi kimi, O həqiqətən “bəxtiyarlıq mənbəyi olan tək Hökmdar, şahların Şahı və ağaların Ağasıdır” (1 Timoteyə 6:15).
Bu da zamanla hər diz Onun qarşısında çöksün “və hər dil Ata Allahın izzəti üçün İsa Məsihin Rəbb olduğunu bəyan etsin” (Filipililərə 2:10-11) deməkdir.
Roma dövründən əvvəl bu günə qədər insani hökumət çox vaxt pis əllərdə olub və bu da kədərli nəticələrə səbəb olub. Bütün bunların arxasında hər şeyin birlikdə Öz xalqının və Padşahlığının xeyrinə işləməsinə məcbur edən dirilmiş Rəbb dayanır (Romalılara 8:28). Buna görə sevinin!
“Vaxtında vərilən məsləhət” 3-cü cild, № 4, Chalcedon/ Ross House Books, 2015.
R. C. Raşduni (R. J. Rushdoony) (1916-2001), aparıcı ilahiyyatçı, kilsə/dövlət mütəxəssisi və Müqəddəs Kitab qanunlarının cəmiyyətə tətbiqi ilə bağlı çoxsaylı əsərlərin müəllifi olmuşdur. 1965-ci ildə “Chalcedon” fondunun əsasını qoymuşdur. Onun Müqəddəs Kitab Qanununun Əsasları (1973), Müqəddəs Qanunun etibarlılığını Allahın hamı üçün itaət standartı kimi qəbul edən müasir teonomiya hərəkatına başladı. O, müasir məsihçi məktəbini və 20-ci əsrin ortalarından sonlarınadək evdə təhsil hərəkatlarını təşviq edən hesab edilir.