Bizim Rəbbimiz bəyan edir: “Həqiqət Mənəm” (Yəhya 14:6). Həqiqət Olanı tanımaq vacibdir: bu bilik həyatımızın gedişatını dəyişdirməyimizi tələb edir. Həqiqət həyatımızı xəyallarımız və ya yalanlarımızla deyil, gerçəkliyi ilə idarə etməyə məcbur edir. İllər əvvəl bir vaxtlar varlı olan və indi isə bir qəpiksiz qalan bir adamı tanıyırdım. O, sadəcə öz vəziyyətinin reallığını qəbul etməkdən imtina etdi və sonda bir psixiatriya xəstəxanasına düşdü. Bir məqam istisna olmaqla, o, söhbətdə özünü tamamilə məntiqli aparırdı: o israr edir və görünür inanırdı ki, hələ də varlıdır. Bu, onun həqiqəti inkar edərək bahalı çeklər yazıb ailəsinə çətinliklər yaratmasına gətirib çıxardı.
Həqiqət Olanı nə qədər yaxşı tanıyırıqsa, bir o qədər yalanlara tab gətirməyəcək, ya da yalanın atasına yer verməyəcəyik (Yəhya 8:44). İnsanlar həqiqət və yalan arasında orta zəmin olduğuna inanmağı sevirlər, amma bu, belə deyil və demək olar ki, heç bir dildə bu güman edilən orta zəmin sözünü ifadə edən bir söz yoxdur.
Həddindən çox insan özünü hər hansı bir şeyə, xüsusən həqiqətə görə öhdəlik götürmək istəmir. Əlbəttə, onlar yalanlar dünyası ilə eyniləşməməyi üstün tuturlar, buna görə xəyali neytral bir aləmdə yaşamağa çalışırlar. Bu elə öz-özlüyündə yalandır. Həqiqət onlar üçün çox sərtdir. Onlar öhdəliksiz həyata üstünlük verirlər.
Bu yaxınlarda müdiri tərəfindən açıq və kobud şəkildə cinsi təcavüzə məruz qalan bir qadın, kişi həmkarı tərəfindən müdafiə edildi. Daha sonra işdə mənfəət qazanacağı vəd olunaraq o, ittihamları geri götürdü və nəticədə onun müdafiəçisi işdən qovuldu. Bu gənc qadın bir neçə şahidin olmasına baxmayaraq, yalan danışmaq seçimində mənfəət gördü və vaxtı gələndə yalanın pis mükafatını alacaq.
Həqiqət qurban tələb edir; yalan adətən mənfəətlər təklif edir. Ancaq yalanın ən böyük nəticəsi yalançının başına gələnlərdir.
“Vaxtında vərilən məsləhət” 3-cü cild, № 49, Chalcedon/ Ross House Books, 2015.
R. C. Raşduni (R. J. Rushdoony) (1916-2001), aparıcı ilahiyyatçı, kilsə/dövlət mütəxəssisi və Müqəddəs Kitab qanunlarının cəmiyyətə tətbiqi ilə bağlı çoxsaylı əsərlərin müəllifi olmuşdur. 1965-ci ildə “Chalcedon” fondunun əsasını qoymuşdur. Onun Müqəddəs Kitab Qanununun Əsasları (1973), Müqəddəs Qanunun etibarlılığını Allahın hamı üçün itaət standartı kimi qəbul edən müasir teonomiya hərəkatına başladı. O, müasir məsihçi məktəbini və 20-ci əsrin ortalarından sonlarınadək evdə təhsil hərəkatlarını təşviq edən hesab edilir.