Erkən imanlı cəmiyyəti tarixinin on minlərlə dəfə təkrarlanan dramatik və aşkar səhnələrindən biri qədim sənədlərdən bizə gəlib çıxır. 17 iyul, b.e. 180-ci ilində Karfaqendə Roma valisi P. Viqellius Saturninus Numidiyada məsihçi Skillitanlı Speratusu mühakimə edirdi. Speratusa imanından dönməsi və “ağamız İmperatorun adına and içmək!” əmr olundu. Speratus, özündən əvvəlki və sonrakı minlərlə insan kimi “Mən bu dünyanın mütləq gücünü tanımıram. Mən Rəbbimi, padşahların Padşahını və bütün xalqların İmperatorunu tanıyıram” deyə bəyan edərək ölümü seçdi.
Problem nədə idi? Roma, hər hansı bir imanlı cəmiyyətini və ya dini Roma imperatorunu öz ağası olaraq tanımağı və Romanın imanlı cəmiyyətlərinə nəzarət, tənzimləmə, vergi yığma və icazə vermək hüququnu tanıması şərti ilə din azadlığı verməyə hazır olmasına israr etdi. Məsihçilər bu azadlıqdan ümumiyyətlə azadlıq olmadığı üçün imtina etdilər: bu, imanlılar cəmiyyətini dövlətin yaratdığına çevirərdi. Bu, Roma ilə imanlılar cəmiyyəti arasındakı münaqişəyə səbəb oldu. Məsələ ağalıqda idi: Ağa, Məsih və ya Qeysər kimdir?
Eyni problemlə biz yenidən üzləşirik. Federal və ya ştat qurumları bir-birinin ardınca imanlılar cəmiyyətini və məsihçi məktəbini idarə etməyə və mövcudluğunu dövlətdən asılı vəziyyətə gətirməyə çalışırlar. Dövlətin tələblərinə boyun əymənin nəticəsi totalitarizmdir.
Sovet İttifaqında konstitusiya din azadlığına ABŞ-dan daha dəqiq təminat verir. O həm də söz, toplaşma və müştərək müraciət hüququ azadlığı və bundan daha artığına zəmanət verir. Ancaq bütün bu “hüquqlar” qondarmadır.
Biz eyni istiqamətə gedirik? Tamamilə aydındır ki, minlərlə məsihçi eramızın 180-ci ilində Speratus kimi qarşı durmayacağı təqdirdə bu belədir. Bəs siz nə edəcəksiniz?
“Vaxtında vərilən məsləhət” 3-cü cild, № 43, Chalcedon/ Ross House Books, 2015.
R. C. Raşduni (R. J. Rushdoony) (1916-2001), aparıcı ilahiyyatçı, kilsə/dövlət mütəxəssisi və Müqəddəs Kitab qanunlarının cəmiyyətə tətbiqi ilə bağlı çoxsaylı əsərlərin müəllifi olmuşdur. 1965-ci ildə “Chalcedon” fondunun əsasını qoymuşdur. Onun Müqəddəs Kitab Qanununun Əsasları (1973), Müqəddəs Qanunun etibarlılığını Allahın hamı üçün itaət standartı kimi qəbul edən müasir teonomiya hərəkatına başladı. O, müasir məsihçi məktəbini və 20-ci əsrin ortalarından sonlarınadək evdə təhsil hərəkatlarını təşviq edən hesab edilir.